Rozdział 14 : " Wolę zapłacić karę... "

Ten cały tydzień miałem na przemyślenia, Lisa nie chciała w ogóle się ze mną spotkać. Przychodziłem kilka razy do ich domu, ale bez skutku. Wieczorami wpatrywałem się w okno, myśląc jak ją przeprosić, jak z nią porozmawiać, a w szczególności, jak ją odzyskać. Dziś musiałem wracać do Monachium. Miałem już jeden cel, przemyślałem wszystko. Trening mieliśmy dopiero jutro i to właśnie wtedy to załatwię, załatwię raz na zawsze. Droga mijała dość szybko, z bólem w sercu wracałem do Monachium. W mojej głowie cały czas siedziała Lisa, ja naprawdę nie potrafiłem bez niej żyć, ta dziewczyna stała się dla mnie na prawdę najważniejszą osobą w moim życiu. 

~ *** ~ 

Dojechałem właśnie do domu, wniosłem walizkę do środka. Poszedłem do sypialni, wyciągnąłem kieliszek i nalałem sobie wina, wiem, że nie powinienem, ale inaczej nie potrafiłem. Włączyłem sobie smutne piosenki, usiadłem na skraju łóżka wziąłem zdjęcie Liz, które stało na mojej szafce nocnej i zacząłem mu się przyglądać. Brakowało mi jej tego uśmiechu, zapachu jej perfum, tych iskierek w jej oczkach. Wszystkiego, brakowało mi jej całej, gdy wypiłem czerwone wino, poszedłem do łazienki, ubrałem się w piżamę i zasnąłem...

   Następnego dnia obudziłem się około 8, trening miałem na 10 więc spokojnie wstałem, ubrałem się i zjadłem śniadanie. Nie brałem torby, dokończyłem pakowanie moich walizek i pojechałem na stadion. Przyjechałem akurat na 10, wyszedłem na murawę i zauważyłem trenera i piłkarzy, którzy już ćwiczyli.

- Mario, a ty czemu nie przebrany? - zdziwił się

- Trenerze musimy pogadać...

- Co jest?

- Ale nie tutaj - spojrzałem się na ćwiczących piłkarzy

- To chodź do mojego biura...

Razem z Guardiolą do jego biura, usiadłem na wskazanym przez niego miejscu i spojrzałem w podłogę.

- No młody mów, co cię gryzie

- Chodzi o mój kontrakt i w ogóle grę w Bayernie...

- Coś nie tak?

- Bo wolę zapłacić karę, niż stracić najważniejszą osobę w moim życiu. I postanowiłem rozwiązać kontrakt mimo tego ile będę musiał zapłacić kary...

- Wiesz, nawet cię rozumiem, sam kiedyś tak zrobiłem dla mojej dziewczyny, która aktualnie jest moją żoną i jestem najszczęśliwszym mężczyzną. Młody możemy rozwiązać ten kontrakt za porozumieniem stron. Masz dziecko w drodze wiesz ile teraz cię to będzie kosztować. 

- Jest pan wspaniałym trenerem, mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy mieli przyjemność razem współpracować. - uśmiechnąłem się

- Leć młody odzyskaj ją, życzę ci szczęścia. Mam nadzieję, że Borussia przyjmie cię z powrotem - odwzajemnił gest

- Jeszcze raz panu dziękuję! Z całego serca!

- Na co czekasz leć ! - zaśmiał się

Wybiegłem ze stadionu i wsiadłem jak najszybciej do auta.

- Kierunek Liska ! - powiedziałem sam do siebie i z piskiem opon ruszyłem w stronę Dortmundu. Pięć godzin drogi samochodem to nie jest dla mnie problem, jeśli jadę do najważniejszej osoby w moim życiu. W Dortmundzie byłem około 19, zaparkowałem samochód na parkingu przed ich domem i skierowałem się do drzwi. Otworzyła mi Samanta, która nie cieszyła się zbytnio na mój widok.

- Mario.. - zaczęła, lecz nie pozwoliłem jej skończyć

- Nie Sami, posłuchaj. Wróciłem, postanowiłem za wszelką cenę rozwiązać kontrakt z Bayernem, udało mi się. Chcę wrócić tutaj do Borussii, a w szczególności do Lis, chcę razem z nią wychować to dziecko, jestem jego ojcem, pokochałem je tak samo jak ją. Nie chcę jej stracić rozumiesz? moje życie bez niej nie ma sensu, proszę cię wpuść mnie - spojrzałem na nią lekko się uśmiechała

- Ty naprawdę ją kochasz - uśmiechnęła się wpuszczając mnie do środka

- Dziękuje ci. Bez niej umieram, jest moim powietrzem. - odwzajemniłem gest

- Wariat - zaśmiała się - Leć już do niej i nie schodź na dół dopóki jej nie odzyskasz - uśmiechnęła się

Wszedłem po schodach i skierowałem się w stronę jej pokoju. Lekko zapukałem i wślizgnąłem się do środka. Nawet się nie odwróciła, pewnie myślała, że to Samanta lub Leo.

- Skarbie... - zacząłem dość niepewnie - muszę ci coś powiedzieć...

- co ty tu robisz?! Wyjdź !

- Najpierw mnie wysłuchaj, później jeśli będziesz chciała to zniknę - spojrzałem w jej oczy

- masz minutę - odwróciła się w moją stronę - no słucham?

- Myszko wróciłem, za wszelką cenę postanowiłem rozwiązać kontrakt z Bayernem i mi się to udało. Wróciłem do najważniejszej osoby w moim życiu, nie potrafiłbym tak żyć. Ty tutaj, ja tam. Teraz już na zawsze będę przy tobie obiecuje. Chcę wychować razem z tobą tego małego brzdąca. Pokochałem go tak mocno jak ciebie i nie mam zamiaru was tracić.

- Mario ... - zaczęła

- Odpowiedz mi tylko czy mam jeszcze u ciebie jakiś cień szans, czy w ogóle pozwolisz mi zbliżyć się do ciebie i niego..

- Nawet nie wiesz, jak za tobą tęskniłam, jesteś wariatem - łzy zaczęły jej spływać po policzkach

- Nie waż się już płakać! Ja też tęskniłem kochanie, nawet nie wiesz jak bardzo. Może i jestem, ale tylko twoim - podszedłem do niej i pocałowałem namiętnie. Resztę wieczoru spędziliśmy w ciszy siedząc przytuleni w siebie. Z czasem zasnęło nam się...

_______________________________________________

Mam wenę xd to dziwne :P . Nigdy jeszcze przez tyle dni nie miałam takiej weny, żeby dodawać po dwa rozdziały w jeden dzień, dodałabym jeszcze trzeci ale brak czasu :P. Czekam na waszą opinię ;*